Snelle identificatie van gevaarlijke stoffen en verontreinigingen

De focus van deze capability gap ligt op de eerste detectie en identificatie van gevaarlijke stoffen en verontreinigingen op de plaats van het incident en het verstrekken van relevante informatie over deze dreigingen aan de hulpverleners en commandanten. De hulpverleners worden geconfronteerd met een groot aantal uiteenlopende gevaren en dreigingen, waaronder chemische en biologische middelen, radioactieve deeltjes, een tekort aan zuurstof en explosieve stoffen.3 Het is echter mogelijk dat ze zich bij aankomst ter plaatse weinig of niet bewust zijn van deze gevaren. Dit gebrek aan bewustzijn kan de hulpverleners aanzienlijke

Effect van onzekerheid omtrent doelstellingen.

read more

's opleveren, aangezien zelfs een minimale blootstelling aanzienlijke gevolgen kan hebben voor de gezondheid.

De hulpverleners gebruiken momenteel een combinatie van persoonlijke detectoren, voertuigsensoren en andere afstandssystemen om chemische, explosieve en radiologische gevaren op de locatie te detecteren. Bestaande apparatuur detecteert een beperkt aantal veelvoorkomende verbindingen of gevaarlijke stoffen die invloed hebben op standaard dagelijkse operaties. Geen van deze apparatuur zorgt echter voor bewustwording van het scala aan middelen ter plaatse. Noch zijn ze in staat deze middelen snel te identificeren en te karakteriseren. Daarnaast worden veel van de huidige detectiesystemen in voertuigen gemonteerd of op een stationaire locatie ingezet, waardoor het bewustzijn voor uitgestapte hulpverleners beperkt is. Tot slot is er een beperkt vermogen om biologische middelen in realtime te detecteren.

De hulpverleners hebben specifieke informatie nodig over de dreigingen en gevaren wanneer ze ter plaatse komen en tijdens de hele duur van hun operaties. De hulpverleners en commandanten moeten worden gealarmeerd wanneer er gevaren worden gedetecteerd en wanneer de concentratieniveaus in de buurt komen van de vastgestelde drempels voor de veiligheid van de gezondheid. Verder moet er relevante informatie worden verstrekt, waaronder richtlijnen voor beschermende maatregelen, zodat de hulpverleners zichzelf, de slachtoffers en de bevolking beter kunnen beschermen.

Deze derde gap verschilt van de tweede gap, – “de mogelijkheid om passieve en actieve dreigingen en gevaren op incidentplaatsen in realtime te detecteren, te monitoren en te analyseren” – die zich richt op de continue bewaking en analyse van een breder scala aan dreigingen, samen met de integratie en visualisatie van dreigingsdata. Datametingen die zijn afgeleid van oplossingen om de gap aan te pakken zoals beschreven in dit document kunnen worden geïntegreerd in oplossingen voor de tweede gap. Deze SOO richt zich echter op de snelle detectie, identificatie en karakterisering van specifieke chemische, biologische en radiologische gevaren.